Παραδοσιακά φαγητά & γλυκά Μάκρης και Λιβισίου Λυκίας Μ. Ασίας

Παραδοσιακές συνταγές Μικράς Ασίας

Οι Μακρηνολιβισιανοί ήταν λιτοδίαιτοι. Η ώρα του φαγητού ήταν ιερή. Κά­θονταν όλοι στο τραπέζι. Το μικρότερο παιδί έκανε την προσευχή. Ο πατέρας μοίραζε το ψωμί αφού το σταύρωνε με μαχαίρι από κάτω. Φαγητό δεν έπρεπε να περισσέψει. Το ψωμί δεν πετιόταν, ήταν γρουσουζιά. Ο καθένας έπρεπε να φάει τη φέτα του ψωμιού γιατί αλλιώς «έχανε τη δύναμη του». Για να καθίσουν στο τραπέζι έπρεπε νάρθει πρώτα ο πατέρας που φρόντιζε νάναι στην ώρα του. Έπρεπε να τελειώσουν όλοι το φαγητό τους για να σηκωθούν από το τραπέζι.
Οι Λιβισιανοί σηκώνονταν πολύ νωρίς το πρωί, προτού να φέξει και ξύπναγαν και τα παιδιά τους. Η μητέρα θα άναβε τη φωτιά. Τα παιδιά θα νίβονταν στην αυλή, θάκαναν την προσευχή τους και θα κάθιζαν στο σοφρά κοντά στο τζάκι. Το πρωινό τους ήταν γάλα ή τσαουλιά (φασκόμηλο) τσιξήδες (τηγανίτες) με πε­τιμέζι ή τραχανάς ζεστός. Το μεσημέρι το φαγητό ήταν όσπρια συνήθως, την Κυριακή κρέας ή κότα, σπάνια ψάρι, και το βράδυ τραχανάς. Τα πάρα πάνω και άλλα παραδοσιακά φαγητά & γλυκά Μάκρης και Λιβισίου Λυκίας Μ. Ασίας με τις συνταγές τους περιγράφουμε παρά κάτω.

Λαϊκή Ιατρική Μάκρης και Λιβισίου Λυκίας Μ. Ασίας

Θεραπείες από την λαϊκή Ιατρική

1) Σαρλούκιν - Ίκτερος Πίστευαν ότι το σαρλούκι (ίκτερο) το παθαίνει κανείς από φόβο γι' αυτό η θεραπεία ήταν να το κόψουν. Ο ασθενής δεν έπρεπε να φάει γαλακτερά, έπρεπε να τρώει τραχανά. Για να κοπεί το σαρλούκιν έπρεπε να είναι Τετάρτη. Ο πρακτικός γιατρός (γέρος ή γριά) με το ξυράφι έκανε ελαφρές χαραγματιές στο άνω βλέφαρο του δεξιού και του αριστερού ματιού ή στο μέτωπο ανάμεσα στα φρύδια ή στην κάτω επιφάνεια της γλώσσας. Αυτό έπρεπε να γίνει 3 φορές, 3 Τετάρτες στη σειρά. Καθώς «έκο­βε το σαρλούκιν» ο πρακτικός γιατρός έσταζε πάνω στην πληγή λεμόνι από μια λεμονόκουπα καμένη στις άκρες. Μετά την επέμβαση έδιναν στον ασθενή και ένα μαντζούνι καμωμένο από καρύδια, αμύγδαλα, κανέλα, γαρύφαλλα, μοσχοκάρυδα αλεσμένα όλα και ανακατεμένα με μέλι. Κάθε μέρα πρωί και βράδυ έπρεπε ο ασθενής να παίρνει μια κουταλιά για θεραπεία.