Τα μυστικά των ψαριών

Τα ψάρια και τα μυστικά τους

Τα μυστικά των ψαριών από τα ανέκδοτα Ελληνικά βιβλία...

Η σμέρνα
Η μύραινα δηλαδή η σμύρνα είναι σαν το ξυρύχι το ψάρι, στη θάλασσα δε του Αγίου Όρους βρίσκονται πολλοί. Αυτή η σμέρνα, όπως λένε οι άνθρωποι δεν συνουσιάζεται με άλλη, αλλά με τα φίδια. Διότι όταν είναι καιρός της συνουσίας, το μεν φίδι πάει στην άκρη της θάλασσας και σφυρίζει μεγαλοφώνως, η δε σμέρνα ακούει τον σφυρισμό και βγαίνει στον εραστή της. Τότε το φίδι σαν την δει ξερνά το φαρμάκι του σε μία πέτρα και τότε συνουσιάζεται με την σμέρνα και μετά ταύτα πάλι πάει και παίρνει το φαρμάκι στο δόντι αυτού και υπάγει.

Η δράκαινα
Είναι δε ψάρι στη θάλασσα το οποίο ονομάζεται δράκαινα, είναι δε το φαγί του γλυκό και ωφέλιμο, πλην έχει στα πτερά τον κεντρί φαρμακωμένο με το οποίο εάν κτυπήσει άνθρωπο, παρευθύς αποθνήσκει. Είναι δε η ιατρεία του να σχίσεις πάλι εκείνο το ψάρι να βάλεις το συκώτι του απάνω στη πληγή και ούτως ιατρεύεται, διά τούτο προσέχουν οι ψαράδες και δεν το πιάνουν με τα χέρια τους, έως ότου να ψοφήσει.

Ο σαργός
Ο σαργός είναι ψάρι το οποίο γνωρίζουν το οι άνθρωποι πλην είναι τυφλός, μόνο όταν τον πιάσουν και τον βγάλουν έξω, τότε βλέπει τον ήλιο, έχουν δε συνήθεια και βόσκουν οι σαργοί μαζεμένοι, διότι επειδή δεν βλέπουν για αυτό συναθροίζονται πολλοί · αν τύχη και τα εύρη ψάρι μεγάλο όπου τα τρώει, να φάει και να αφήσει από αυτά · και πάσα ένας θαρρώντας ότι στο πλήθος θέλει γλυτώσει, μαζώνεται με άλλους και βόσκουν.
Αγαπά δε κατά πολλά να ακούει τη φωνή των αιγών, για αυτό εις τόπους παραθαλασσίους όπου βόσκουν οι κατσίκες βρίσκονται.

Ο κέφαλος
Ο κέφαλος είναι ψάρι γνώριμο σε όλους, πλην έχει κακή συνήθεια ότι δεν τρώγει ποτέ του καθαρά βρώση μόνο αγαπά, τα σαπισμένα και βρώμια των ζώων κρέατά να τρώει και εάν δεν εύρη βρώμιο κρέας να φάει, τότε τρώγει την ύλην την βρωμισμένη. Για αυτό δεν είναι το φαΐ του γερό προς τους ανθρώπους όπου έχουν ποδαλγία ή άλλη ασθένεια του κορμιού.
Έχει δε και αυτή την συνήθεια ότι αν τον κυνήγα κάποιος να τον πιάσει και έχει μικρά παιδία, τα καταπίνει, μόνο να μην τα πιάσει άνθρωπος.

Το μελανούρι
Ο μελάνουρος είναι ψάρι της θάλασσας σε όλους γνωστό, έχει δε και αυτός αυτή την συνήθεια, ότι όταν είναι γαλήνη στη θάλασσα και είναι καιρός οπού ψαρεύουν οι άνθρωποι, τότε αυτός πάει στο βάθος της θάλασσας · όταν δε είναι φουρτούνα στην θάλασσα και είναι καιρός οπού δεν κυνηγούν, τότε αυτός βγαίνει στην επιφάνεια της θάλασσας, μάλιστα και στην άκρη.

Το λαβράκι
Ο λάβραξ είναι ψάρι σε όλους γνωστό, είναι δε κατά πολλά πολυφάγο και εάν βρει καρύδες πολλές τρώγει περισσές έως ότου πρήζετε ο λαιμός του και όντως αποθνήσκει, εις δε θάλασσα όπου να είναι πετρωτή και αμμουδερή, να μην έχει λάσπη, εκεί εάν ευρεθεί λαβράκι, είναι κατά πολλά υγιές το κρέας του.

Ο σκάρος
Ο σκάρος είναι ψάρι θαλάσσιο· και αυτοί έχουν δε οι σκάροι αυτή την συνήθεια ότι αν μεν πιαστεί αρσενικό στο δίκτυο, βγάζουν οι ψαράδες και τον παίρνουν, εάν δε τύχει και πιαστεί θηλυκό, μαζώνονται πολλοί αρσενικοί σκάροι και κόβουν το δίχτυ απέξω και ελευθερώνουν τη θηλυκή, έχουν δε δόντια ώσπερ το χρυσάφι, πλην είναι μεγάλοι.

Το μπαρμπούνι
Η τρίγλη αγαπά να τρώει βρομισμένα πράγματα, για αυτό και όταν βγει από την θάλασσα παρευθύς αποθνήσκει και σε λίγη ώρα βρωμάει το κρέας της και σαπίζει. Λένε δε ότι αυτή η τρίγλα γεννά τρεις φορές τον χρόνο, και όποιος την τρώει συχνά, σκοτίζονται οι οφθαλμοί αυτού, μάλιστα δε το κεφάλι της είναι βλαβερό, ότι κάνει σκότος στους οφθαλμούς.

Πηγή: Φυσιολογικά: συλλογή αποσπασμάτων ανεκδότων Ελληνικών

Διαβάστε ακόμη:Ψάρια ψάρεμα και δολώματα