Βιοποικιλότητα και ζωικοί εχθροί
Τα μέσα καταστολής επιβλαβών εντόμων γενικότερα δε λύνουν το πρόβλημα, γεννούν μάλλον περισσότερα και πιο δυσεπίλυτα προβλήματα. Η λύση βρίσκεται στη θεραπεία των αιτίων πρόκλησης των φαινομένων. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η πληθυσμιακή έκρηξη ζωικών εχθρών είναι πολύ πιο περιορισμένη σε αγρο-οικοσυστήματα με μεγάλη βιοποικιλότητα. Η μονοκαλλιέργεια αποτελεί μια «ανώμαλη» κατάσταση που εξαρθρώνει μια εγκατεστημένη βιολογική ισορροπία από αιώνες.
Πρόσφατο παράδειγμα, η συστηματική καλλιέργεια της ρίγανης σε θαμνώδεις λόφους στην Κρήτη. Η αυτοφυής ρίγανη ποτέ δεν είχε παρουσιάσει πρόβλημα. Ένα κοσμοπολίτικο σκαθάρι, το Galeruca tanaceti (Coleoptera: Chrysomelidae), που πάντοτε ενδημούσε χωρίς να μας απασχολήσει ποτέ, αποτελεί σήμερα το πιο καταστρεπτικό έντομο για την καλλιεργούμενη ρίγανη, με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της καλλιέργειας.