Κερασοθεραπεία: θεραπεία με κεράσια

Διαιτητική αγωγή χαμαικεράσων

Χαμαι - κερασοθεραπεία (Cure de fraises)
Η αγωγή αυτή δεν είναι μεν τόσον αρχαία όπως η λεμονοθεραπεία, αναφέρεται όμως στην ιστορία της ιατρικής κυρίως από τότε που ο Λινναίος θεράπευσε τον παροξυσμό αρθρίτιδας το 1750 με την χρήση κερασιών, ωφελείτο δε κατά πολύ εκ της χρήσεως αυτών και κατά τα μετέπειτα έτη της ζωής του.

Τα κεράσια περιέχουν περισσότερο ποσό ύδατος και λιγότερο σάκχαρο από τα σταφύλια, η δε θεραπευτική αυτών αξία προέρχεται κυρίως εκ της αλκαλικοποιητικής ιδιότητος και όχι εκ της περιεκτικότητας σε μικρή ποσότητα παραγώγου τινός του ιτεϋλικού οξέος, η οποία βεβαίως δεν δύναται να εξηγήσει την θεραπευτική ιδιότητα αυτού.

Κατά την εφαρμογή της διαιτητικής αγωγής της κερασοθεραπείας το ποσό πρέπει να ανέρχεται σε 300 μέχρι 500 γρμ. την ημέρα (Gubler) και συνιστάται κατά της αρθρίτιδας ή ηπατικών νοσημάτων, ουρικής λιθιάσεως, χολολιθιάσεως, των ρευματισμών κλπ.

Η δίαιτα με κεράσια προκαλεί όχι σπανίως δυσπεπτικά φαινόμενα, εξ ου και το μη ανεκτό αυτής της δίαιτας από όλα τα άτομα, πολλές φορές δε προκαλεί και ενοχλήσεις εκ του δέρματος μέχρι κνιδώσεως.

Τέλος διάφοροι άλλες διαιτητικές αγωγές με φρούτα δύνανται να δημιουργηθούν δια χρήσεως τοιούτων αναλόγως της εποχής και του επιδιωκόμενου σκοπού.

Άλλες διαιτητικές αγωγές με φρούτα

Τα δαμάσκηνα και τα σύκα π.χ. χρησιμοποιούνται προς καταπολέμηση της χρόνιας δυσκοιλιότητας, ενώ τα κυδώνια, ρόδια, μέσπιλα κατά της χρόνιας διάρροιας.

Διά των μήλων ή αχλαδιών σε ποσό 300 γραμμαρίων πρωί, μεσημέρι, βράδυ και πόσεως μετά μιας ώρας 150 κ.ε. νερού αλκαλικού Evian-Λουτρακιού, επιτυγχάνεται δίαιτα κατά της αρθριτικής διαθέσεως, χάρη στις αλκαλοποιητικές ιδιότητες αυτών.

Διαιτητική αγωγή με κρεμμύδια

Στις διαιτητικές αγωγές μπορεί να υπαχθεί και των κρεμμυδιών, η οποία ανέκαθεν μεν θεωρείτο υπό του λαού ως διουρητική, τελευταίως όμως συνεστήθει υπό τινών ιατρών ειδικώς κατά του ασκίτου των κιρρώσεων. Διά ταύτης προκαλείται διούρηση μέχρι 3 λίτρων, αποβολή μεγάλη των χλωριούχων μετά μειώσεως του ασκίτου και των οιδημάτων των κάτω άκρων.

Οι προκαλούμενες πολλές φορές ενοχλήσεις του στομάχου από τα ωμά κρεμμύδια, ήγαγον στην χρησιμοποίηση βρασμένων κρεμμυδιών, αλλά τότε οι ειρημένες ιδιότητες τους μειώνονται κατά πολύ. O Carles συνιστά το κρασί από κρεμμύδια, του οποίου η σύνθεση είναι η εξής:

• Κρεμμυδιών ώριμων και ωμών 200 γρ.
• Μέλι λευκού και υγρού 100 γρ.
• Οίνου λευκού 700 γρ.

Τούτου 50 γρ. αντιστοιχούν προς 10 γρ. κρεμμυδιών.

Ο Dalclie συνέστησε την χρήση βάμματος κρεμμυδιών παρασκευαζομένου δια εμβροχής πολτοποιουμένων κρεμμυδιών εντός οινοπνεύματος 90° ανά ίσα μέρη επί 10 ημέρες.
Κάθε κοχλιάριο του καφέ αντιστοιχεί προς 5 γραμ. κρεμμυδιών και λαμβάνονται 2 μέχρι 5 κάθε ημέρα.

Το αυτό δύναται να λεχθεί και για τα σέλινα, των οποίων κύανθος λίαν θερμού εγχύματος πίνετε δύο φορές την ημέρα υπό των πασχόντων ατόμων από ρευματισμούς.

Πηγή: Διαιτητική-Δημητρίου Ν. Κουτσούμπα-Εν Αθήναις 1933

Διαβάστε ακόμη: Σταφυλοθεραπεία και υγεία