Η Θεία μου η υπεραιωνόβιος Τασούλα και η ζωή της

Η Θεία μου η υπεραιωνόβιος

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2013, ανήμερα του Σταυρού κλείστηκε ένα χρυσό βιβλίο. Αναστασία (Τασούλα) Πανοπούλου ετών 104 η επικεφαλίδα του. Ας ανοίξουμε κάποιες σελίδες αυτού του συναρπαστικού βιβλίου και ας θυμηθούμε εν περιλήψει αυτή την υπέροχη μορφή. Το βιβλίο της ζωής της γράφτηκε με το πολύτιμο πετράδι της σιωπής, το χρυσό της αγάπης και της απλότητας, την εργατικότητα και τη σπάνια μακροζωία της. Τώρα έχει κλειστεί αυτό το βιβλίο, και παρουσιάζεται στον αιώνιο Κριτή.

1) Η εργατικότητά της
Τη μεγάλη εκτίμηση για τη θεία μου την απέκτησα από πολύ μικρός χάρη της μητέρας μου Όλγας που ήταν αδελφή της. Η αείμνηστος μητέρα μου μιλούσε πάντοτε με μεγάλο θαυμασμό για τη μεγαλύτερη αδελφή της: «Η Τασούλα είναι πολύ δουλεμένη, μα πολύ δουλεμένη» μου έλεγε. Και συνέχιζε για τη δουλειά που έκανε η αδελφή της. Απίστευτα κατορθώματα για τη ράθυμη εποχή μας. Ξεκινούσε από τα Καστριά Καλαβρύτων για τα Σουδενέικα Πατρών με τα πόδια για να δουλέψει στις σταφίδες. Δούλευε ένα διάστημα στον τρύγο και έπειτα πάλι πίσω στο χωριό. Να μην είχε περπατήσει περίπου 200 χιλιόμετρα; Να σκάβει με το ξυνάρι, να έχει την επιμέλεια του σπιτιού, να κάνει όλες τις ανδρικές δουλειές κ.λπ. Η εργατικότητα της θείας μου, μου σφηνώθηκε στο μυαλό. Μου φαινόταν απίστευτο να περπατά τόσα πολλά χιλιόμετρα με τα πόδια και να τρώει ελάχιστα.

2) Η τελευτή της
Η Θεία είχε μακάριο τέλος. Πέθανε ανήμερα του Σταυρού. Είναι παράδοση της εκκλησίας μας και την αναφέρει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πως όποιος πεθαίνει ανήμερα του Σταυρού πηγαίνει στον Παράδεισο. Γι’αυτό ο Άγιος Ιωάννης είχε παρακαλέσει το Χριστό να πεθάνει ανήμερα του Σταυρού και ο Χριστός πραγματοποίησε το αίτημά του και πέθανε του Σταυρού. Την ημέρα αυτή οι δαίμονες, κατήγοροι όλων των ανθρώπων, απεργούν, δεν υπάρχουν κατηγορίες εναντίων των πεθαμένων. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η ημέρα του Σταυρού που κοιμήθηκε η θεία μου. Πήγε στον Παράδεισο όπως Παράδεισος ήταν και η ζωή της.

3) Η Σοφία της, δεν κατέκρινε κανένα
Πάνω σε χάρτες παλιούς σκυμμένους σε βιβλία συζητούσαν οι 7 σοφοί του κόσμου, ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, ο Αινστάιν, ο Πλάτωνας, ο π. Παίσιος, ο Μ. Βασίλειος και η Θεία μου η Τασούλα. Γιατί ήταν τόσο σοφή η θεία μου, αφού δεν μιλούσε πολύ; Είναι γνωστό, σ’ όσους την έζησαν πως είχε δωρική λιτότητα. Λίγα λόγια και μετρημένα χωρίς κενοδοξία και επιδείξεις. Δεν έκρινε ποτέ κανένα. «Δεν της παίρνεις κουβέντα, είναι μετρημένη» έλεγε η μητέρα μου. Τα λόγια του Χριστού μας «μην κρίνετε για να μην κριθήτε», «εκ των λόγων σου δικαιωθήση εκ των λόγων σου καταδικασθήση», «λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν λαλήσωσιν οι άνθρωποι αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως»(1) είχαν άριστη εφαρμογή από την αείμνηστο. Τα τήρησε επακριβώς. Γράφει το Γεροντικό πως κάποιος μοναχός ζούσε άσχημη ζωή, αλλά δεν έκρινε κανένα. Όταν ήρθε η ώρα του θανάτου ήταν ήρεμος «Δεν φοβάσαι;»του είπαν. «Δεν έκρινα ποτέ κανένα και δεν θα με κρίνει ο Θεός, όπως έχει πει και ο ίδιος» απάντησε ο μοναχός. Φάρος ταπεινός και σε αυτό το σημείο η θεία μου για όλους εμάς που μιλούμε πολύ και κρίνουμε όλους τους άλλους ακατάπαυστα εκτός από τον εαυτό μας.

4) Η παιδαγωγική της αγάπη
Ήμουν Δευτέρα Δημοτικού. Μου είχε βγει το όνομα Παλιόπαιδο με όλη τη σημασία της λέξεως. Τα καλοκαίρια φεύγαμε από το σπίτι μας στη μία άκρη της Πάτρας και πηγαίναμε στο σπίτι της θείας μας σαν παραθερισμό μιας και εκείνη την εποχή είχε μόνο χωράφια.
Συνέβη ένα γεγονός που καθόρισε την πορεία μου. Το εξομολογούμαι. Η θεία είχε ένα μπακάλικο. Δίπλα στο σπίτι της. Ήθελα να αγοράσω γλυκά και σοκολάτες. Δεν είχα λεφτά. Τι να κάνω; Φυσικά πήγα και τα έκλεψα κρυφά από το ταμείο, από το πίσω μέρος του καταστήματος. Πήγαινα λοιπόν και αγόραζα από τη θεία μου γλυκά με κλεμμένα χρήματα. Αμέσως με αντιλήφθηκε. Δεν μου είπε τίποτε. Εγώ περίμενα δυνατό ξύλο. Ήμουν συνηθισμένος. Η σιωπή όμως της θείας μου με τάραξε. Μου μίλησε η μητέρα μου και η θεία μου πολύ γλυκά. Τα ομολόγηγα όλα. Από τότε άλλαξα. Φοβερή παιδαγωγική αντιμετώπιση.
Η εύλαλος σιωπή. Δύο αντίθετες έννοιες. Πόσο μπορεί να λαλεί η σιωπή; Η αγάπη της θείας μου ακόμα μου έχει μείνει. Αν και έχω διδάξει εκατοντάδες παιδιά, βαθιά μέσα μου ομολογώ, πως βρίσκομαι πολύ πίσω, από την ζεστή, γεμάτη διάκριση και παιδαγωγική σιωπή συμπεριφορά της θείας μου. Συγκρίνω τον εαυτό μου και φαίνομαι σαν ένα τεράστιο μηδενικό. Μόνο η αγάπη θα σώσει τον κόσμο, η σκληρή συμπεριφορά θα φέρει άλλη σκληρή συμπεριφορά. Χρειάζεται να είμαστε μνήμονες του πιο τρομερού αγαθού που δόθηκε από τον ένα στον άλλο άνθρωπο και είμαι μνήμονας της αγάπης, της λεπτής αυτής συμπεριφοράς, που χάραξε τη ρότα μου.

5) Η μακροζωία και το λιτοδίαιτο του χαρακτήρα της
Πολλά έχουμε να διδαχθούμε από το παράδειγμά της στο φαγητό. Λιτοδίαιτο χωρίς πολλούς υδατάνθρακες που μαζί με την εργατικότητά της συνετέλεσαν στη μακροζωία της. Είχε καλή κράση, ήταν γερό κόκκαλο, θα πουν οι αφελείς.
Λάθος μέγα. Απλά είχε βρει διαισθητικά και ζούσε τις μεγάλες αλήθειες της μακροζωίας που μόλις τώρα βρίσκει η επιστήμη. Γι’αυτό ήταν σοφή μέσα στην απέραντη σιωπή της. Η λέξη σιρτουίνες ήταν terra incognita (άγνωστη γη) και δεν σήμαινε τίποτε γι’αυτή. Οι σιρτουίνες όμως ρυθμίζουν τη γήρανση και τη μακροβιότητα (2).
Είχε βρει διαισθητικά πως ρυθμίζουμε τις σιρτουίνες. Δεν ήταν λοιπόν σοφή;
Τι έχει βρει πρόσφατα η επιστήμη; Οι σιρτουίνες (Sirt) επηρρεάζουν τη γήρανση, την αντίσταση στο στρες, την απόπτωση (σημαίνει κυτταρικός θάνατος - πολύ σημαντικό για τον καρκίνο), τη μετεγραφή, τη φλεγμονή (πόνους) και ανατρέπουν τη φθορά που σχετίζεται με την ηλικία. Φυλάσσουν επίσης τα κύτταρα από τις βλάβες. Η ρεσβερατρόλη ενεργοποιεί τις σιρτουίνες. Το κόκκινο κρασί και τα μούρα έχουν ρεσβερατρόλη συνεπώς επηρεάζουν την μακροζωία. Αυτά έχουν γραφτεί στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Nature από τον καθηγητή του Harvard Dr. Sinclair. (3, 4, 5) Η θεία πάντοτε έπινε κάθε ημέρα – όσο τη θυμάμαι – κόκκινο κρασί. Είχε άφθονη ρεσβελατρόλη. Και άλλοι ίσως έχουν άφθονη ρεσβερατρόλη. Ο συνδυασμός όμως με τον περιορισμό των θερμίδων δίνει άφθονες σιρτουίνες με φυσικό αποτέλεσμα την μακροζωία της. Αυτή είναι η επιστημονική εξήγηση. Επίσης έτρωγε ελάχιστους υδατάνθρακες που ελέγχουν το προσδόκιμο της ζωής.(6)

6. Καλό ταξίδι
Θα μας διδάσκεις πάντα με τη ζεστή σου αγκαλιά τη γεμάτη θέρμη όλους εμάς που είχαμε την ευτυχία να σε γνωρίσουμε. Καλό σου ταξίδι στην χώρα της Ανάστασης και του Φωτός. Δημήτριος Τ.

ΠΗΓΕΣ
1.) Κατά Ματθαίον ΙΒ στιχ. 36-37
2.)www.healthnotesandnews.blogspot.gr
3.) Wade N. Longer Lives for obese mice with Hope for Humans of all sizes http://www.nytimes.com18/08/2001
4.) The sirtuin SIRT6 regulates lifespan in male mice Nature 483 p. 218-221
5.) Wade N. New Hints seen that red wine may slow Aging http://www.nytimes.com04/06/2008
6.) Περιορισμός των υδατανθράκων. Για μακροζωία μακριά από τους υδατάνθρακες, πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά και ψωμιά συμβουλεύει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σίνθια Κένιον. Το κλειδί για την μακροζωία είναι η μείωση της κατανάλωσης υδατανθράκων ή και η πλήρη αποχή από αυτούς, εάν είναι δυνατόν. Οι υδατάνθρακες οδηγούν σε αύξηση παραγωγής ινσουλίνης και με τη σειρά του μείωση της ζωής. Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ»28/10/2010 http://www.tovima.gr/science/article/?aid=363588
www.realblog.gr

Διαβάστε ακόμη:Δωρεάν βιβλία για βότανα φυτά

2 σχόλια:

  1. Σαν την αγαπημένη μου γιαγιά...
    Να'χετε την ευχή της!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος19/10/13, 10:43 π.μ.

    Έχω μια απορια. Όταν λεμε να μην τρώμε υδατανθρακες, πως το εννοουμε;Να τρωμε μονο κρεας και ψαρι;Εκείνα τα ευλογημένα χρονια που εζησε η θεία, το κρεας το ετρωγαν μονο αραια και που. Τα οσπρια φανταζομαι τα βαζουμε στο κρεας, λογω του οτι εχουν καποιες πρωτεινες. Για να μην πω για τις περιοδους νηστειας που τοτε τι τρωμε; μονο οσπρια; Η θεια σιγουρα νηστευε οπως ολοι εκεινης της γενιας. Αρα τον μισο χρονο τι ετρωγε;
    Καλο παραδεισο να εχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια που δεν είναι σχετικά και δεν αποσκοπούν σε σοβαρή συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος θα διαγράφονται. Παρακαλώ να γράφεται κόσμια και με Ελληνικούς χαρακτήρες.
Η ευθύνη των σχολίων ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους σχολιαστές.

Σπόροι και φύτεμα