Το χελιδόνιο και τα μάτια-Chelidonium Majus

Η ιστορία των θεραπευτικών βοτάνων χρονολογείται κατά πάσα πιθανότητα από την αυγή της ύπαρξης του ανθρώπου στη Γη, αλλά για πρακτικούς λόγους, αυτό είναι μόνο εικασίες και δεν υπάρχει πλέον τρόπος για να το μάθετε.
Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε αυτό: ότι ο αρχέγονος άνθρωπος ζώντας κοντά στην φύση σε άγρια κατάσταση, παρατήρησε τις συνήθειες και τα ένστικτα των ζώων και έτσι έμαθε από αυτά πολλά για τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων...
Από μεγαλύτερο μέχρι το μικρότερο ζώο που υπάρχει στη γη, όλα φαίνεται να γνωρίζουν την θεραπεία τους. Τα δικά μας ένστικτα που χάθηκαν;

χελιδόνιο-Chelidonium Majus

Όταν τα γεράκια και οι γύπες στις φωλιές τους ραμφίζουν τα μάτια των νεαρών πουλιών και όταν τα μάτια δεν έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, η μητέρα έχει παρατηρηθεί να αλείφει τα μάτια των μωρών της με το χυμό των φύλλων του χελιδόνιου, (Chelidonium Majus) και έχει καταγραφεί ότι οι ταινίες και οι σκιάσεις έχουν αφαιρεθεί και η όραση των πουλιών έχει αποκατασταθεί πλήρως.
Το ίδιο βότανο χρησιμοποιούν τα χελιδόνια για τα μικρά τους, μαντέψτε βέβαια ποιος το παρατήρησε και έδωσε το Ελληνικό όνομα στο συγκεκριμένο φυτό!

Φωτογραφίες από την καλλιέργεια του χελιδόνιου

χελιδόνιο άνθος-Chelidonium Majus

χελιδόνιο λουλούδι-Chelidonium Majus

χελιδόνιο άνθη-Chelidonium Majus

χελιδόνιο φυτό-Chelidonium Majus

χελιδόνιο φυτά-Chelidonium Majus

χελιδόνιο-Chelidonium Majus

χελιδόνιο φύλλο-Chelidonium Majus

χελιδόνιο σπόροι-Chelidonium Majus

Ακολουθεί Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου για το χελιδόνιο στα Χανιώτικα Νέα

Βιότοπος – περιγραφή: Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Chelidonium majus L. Χελιδόνιο το μέγα. Ανήκει στην οικογένεια των Μηκωνοειδών. Φυτρώνει σε όλη την Ευρώπη και είναι πολύ κοινό σε υγρούς τόπους, παλιούς τοίχους σπιτιών, ερείπια , βράχους, κοντά σε κήπους.
Στη χώρα μας το συναντούμε (ιδιαίτερα σε Αιτωλία και Ήπειρο) με τις ονομασίες Χελιδόνιο, Χελιδονόχορτο και Δοντόχορτο. Είναι πολυετές, ποώδες φυτό και φτάνει σε ύψος τα 80 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι πράσινα γκριζωπά, ακανόνιστα διακλαδισμένα, με οδοντωτούς λοβούς ( μοιάζουν με του αμπελιού) και το ακραίο είναι παλαμοειδές βαθιά σχισμένο. Τα άνθη του έχουν διάμετρο 1,5 εκατοστό, ζωηρό κίτρινο χρώμα, με τέσσερα πέταλα και πολλούς στήμονες, που φυτρώνουν στην άκρη λεπτών και μακρών ανθικών αξόνων.
Στέλεχος κούφιο, διχαλωτό. Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν ένα κίτρινο γάλα.

Ιστορικά στοιχεία:
Οι γιατροί της αρχαιότητας το εκτιμούσαν πολύ τη ρίζα του φυτού σαν φάρμακο. Ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης συνέστησαν τη ρίζα, σε έγχυμα σε άσπρο κρασί για τη θεραπεία του ίκτερου.
Οι αρχαίοι γιατροί παρασκεύαζαν μέσα σε χάλκινο αγγείο ένα σύνθετο κολλύριο από χυμό Χελιδονίου και μέλι που χρησιμοποιούσαν κατά του καταρράκτη και των αμαυρώσεων.

Ο άραβας γιατρός Αβικέντας το κατέτασσε «θερμό στον τέταρτο βαθμό και ξηρό στον δεύτερο.
Οι ιδιότητές του –έλεγε- είναι δραστικά αποτοξινωτικές. Το μάσημά του σταματά τον πονόδοντο. Ο χυμός αναμειγμένος με μέλι βελτιώνει την όραση και εξαφανίζει την θαμπάδα. Μαζί με Γλυκάνισο και άσπρο κρασί είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τις «κιτρινάδες» που προέρχονται από δυσκοιλιότητα.

Στη λαϊκή ιατρική το χελιδόνιο ήταν πολύ διαδεδομένο για την αντιμετώπιση των κάλων και μυρμηγκιών καθώς και εναντίον υπερπλαστικών δερματοπαθειών. Χρησιμοποιήθηκε κατά των εμφράξεων του υπογαστρίου, της υδρωπικίας, του ικτέρου, των χοιραδικών, λειχηνωδών και συφιλιδικών παθήσεων, κατά της αρθρίτιδας, της ψαμμιάσεως κ.α.

Στα μέσα του περασμένου αιώνα οι χωρικοί της Μακεδονίας και της Θράκης χρησιμοποιούσαν το αφέψημα των φύλλων του φυτού σαν κολλύριο, όπως και τον χυμό του φυτού (αραιωμένο 1 προς 10-15 μέρη αποσταγμένου νερού) για τη θεραπεία των χρόνιων οφθαλμιών. Τον χυμό των φύλλων και της ρίζας του φυτού, αραιωμένο με νερό, τον χρησιμοποιούσαν μαζί με γάλα σε κατάπλασμα σε κακοήθη έλκη. Ο Αγάπιος ο Κρης, στο «Γεωπονικό» του συνιστά να βράζεται το χελιδονόχορτο μέσα σε λινέλαιο, μέχρι να μείνει το μισό και να χρησιμοποιείται έτσι για τη θεραπεία των οδυνηρών αιμορροΐδων.

Στη Γαλλία οι φυτοθεραπευτές χρησιμοποιούσαν το κολλύριο αυτό σαν αποτελεσματικότατο για τη θεραπεία των χοιραδικών οφθαλμιών, χρόνιων βλεφαρίτιδων, των βλεφαρικών εξελκώσεων και σε πόνο του κερατοειδούς χιτώνος Οι νεώτεροι φυτοθεραπευτές στην Ευρώπη έβραζαν το φυτό με μπύρα, για τον ίδιο σκοπό και το χορηγούσαν έτσι κατά της ψαμμιάσεως και κατά της υδρωπικίας. Στην ίδια δόση είχε καθαρτικά και διουρητικά αποτελέσματα.

Στη χώρα μας οι χωρικοί δεν το χρησιμοποιούσαν εσωτερικά. Όμως Γάλλοι, Βέλγοι και Ιταλοί με ένα δυνατό αφέψημα Χελιδονίου θεράπευαν τη δυσεντερία.

Συστατικά-χαρακτήρας: Όταν το φυτό είναι πρόσφατο, έχει οσμή δυσάρεστη, που μοιάζει με των κλούβιων αυγών.
Ο χυμός του φυτού είναι πολύ δηλητηριώδης και χρησιμοποιείται μόνο ως εξωτερικό φάρμακο. Σε μεγάλη δόση μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο (στους σκύλους αρκεί δόση 60-90 γραμμαρίων).
Είναι κίτρινος, καυστικός, με δριμεία γεύση, επίμονη και πολύ πικρή. Περιέχει 10 αλκαλοειδή, με ιδιότητες του οπίου (χελιδονίνη, χελιδερυθρίνη, σαγκιβαρίνη, χελιδοξανθίνη, κοπτισίνη, προτοπίνη κ.α.).
Το κυριότερο όλων είναι η χελιδονίνη, ουσία κρυσταλλική, αδιάλυτη στο νερό, διαλυτή στο οινόπνευμα και μοιάζει πολύ με τη μορφίνη. Δρα όπως η παπαβερίνη. Παραλύει τις αισθητικές απολήξεις, όπως η κοκαΐνη.
Χελιδονίνη και Χελιδερυθρίνη έχουν βακτηριοκτόνες και αντικαρκινικές ιδιότητες. Πειραματικά έχει αποδειχθεί ότι τα σκευάσματα Χελιδονίου καταστέλλουν την ανάπτυξη κακοηθών εξογκωμάτων και έχουν επίσης μυκητοκτόνα και βακτηριοστατική δράση ενάντια στο ελικοειδές μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Το φυτό περιέχει επίσης αιθέριο έλαιο, χελιδονικό οξύ, σαπωνίνη, κιτρικό ασβέστιο, φωσφορικό ασβέστιο, ελεύθερο μηλικό οξύ, νιτρικό και υποχλωρικό κάλιο, λεύκωμα και πυρίτιο.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη:
Το φυτό ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται η ρίζα, τα φύλλα και τα άνθη. Το φυτό που φυτρώνει σε ξερούς τόπους και παλιούς τοίχους, είναι πλουσιότερο σε δραστικά στοιχεία από αυτό που φυτρώνει σε υγρά μέρη. Η ρίζα διατηρεί τη δραστικότητά της περισσότερο από τα άλλα μέρη του φυτού μετά την αποξήρανση. Η ρίζα πρέπει να συλλέγεται στα τέλη του καλοκαιριού ή φθινόπωρο και ξηραίνεται στον ήλιο ή τη σκιά. Προτιμούμε η συλλογή να γίνεται λίγο πριν ανθίσει το φυτό από Απρίλιο έως Ιούνιο.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:

Το βότανο δρα ως αντισπασμωδικό, χολαγωγό, αναλγητικό, καθαρτικό και διουρητικό.
Σε μικρές δόσεις δυναμώνει τις εκκρίσεις των νεφρών και του δέρματος, κυρίως όμως διεγείρει την κυκλοφορία και ειδικότερα κατά την πυλαία φλέβα, στα λεμφικά αγγεία και το λεμφικό σύστημα της κάτω κοιλίας. Δραστηριοποιεί τα όργανα που βρίσκονται σε αυτή, ενεργεί δε και σαν διαλυτικό. Η ενέργεια αυτή, δεν περιορίζεται μόνο στα όργανα της κάτω κοιλίας αλλά αφορά ολόκληρο το λεμφαδενικό σύστημα, ακόμα δε και τους βλεννογόνους υμένες.
Σε θεραπευτικές δόσεις το χελιδόνιο, είναι εξαιρετικό ίαμα για τη θεραπεία των λοιμώξεων της χοληδόχου κύστης και των χολόλιθων.

Σε μεγαλύτερες δόσεις μπορεί να είναι δηλητηριώδες και προκαλεί ισχυρή κάθαρση του πεπτικού σωλήνα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αντισπασμωδικό στο στομαχικό πόνο.
Εξωτερικά χρησιμοποιούμε τον πορτοκαλί χυμό του βλαστού για τη θεραπεία των ακροχορδώνων (μυρμηγκιές, ελιές κ.λ.π), των όγκων του δέρματος και την τριχοφυτία (μυκητώδη μόλυνση του δέρματος). Έχει διαπιστωθεί ότι το αλκαλοειδές χελιδινίνη που περιέχει ο χυμός, καταστέλλει την μίτωση των κυττάρων. Έτσι ο χυμός του φυτού δρα εναντίον και των καρκινικών εξογκωμάτων του δέρματος. Με τη συχνή επαφή του χυμού με τα καρκινικά εξογκώματα, ο χυμός γρήγορα εισχωρεί ως τα όρια ανάμεσα στους υγιείς και κακοήθεις ιστούς και από εκεί αρχίζει την ανάπλαση του υγιούς ιστού.
Στις παθήσεις της χοληδόχου κύστης το Χελιδόνιο συνδυάζεται καλά με τον Αρκτοστάφυλλο και το Ταραξάξο.

Δρα εναντίον της χολοκυστίτιδας και του ικτέρου. Έχει αναλγητική δράση. Θεωρείται ότι βοηθά στις παθήσεις των ματιών (καταρράκτη, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, στίγματα στον κερατοειδή, ελαττωματική όραση). Σε αυτές τις περιπτώσεις αλείφουμε τις άκρες των κλειστών βλεφάρων με το χυμό του φυτού. Αντιμετωπίζει επίσης την αυξημένη τριχοφυΐα των γυναικών (που οφείλεται σε πρόβλημα νεφρών). Υγραίνουμε τις περιοχές αυτές με χυμό Χελιδονίου, τον αφήνουμε για λίγες ώρες και μετά ξεπλένουμε με σαπούνι και αλείφουμε την περιοχή με αλοιφή Καλέντουλας ή λάδι Χαμομηλιού ή Βάλσαμου.
Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιούν το βάμμα του νωπού ριζώματος για παθήσεις του ήπατος, γαστρεντερίτιδα, πνευμονία, πλευρίτιδα, ρευματισμούς και δυσμηνόρροια.

Παρασκευή και δοσολογία: Παρασκευάζεται σαν αφέψημα. Ρίχνουμε 2 κουταλιές του τσαγιού βότανο ή μία κουταλιά του τσαγιού ρίζα σε ένα φλιτζάνι κρύο νερό. Το βράζουμε και κατόπιν το κατεβάζουμε από τη φωτιά. Το αφήνουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά και στη συνέχεια το σουρώνουμε. Πίνουμε ένα φλιτζάνι δύο φορές την ημέρα.
Για αιμορροΐδες με φλεγμονή στον πρωκτό, πόνους κατά την ούρηση και εμβοές αυτιών. παρασκευάζουμε το βότανο ως έγχυμα. Χύνουμε ένα ποτήρι βραστό νερό πάνω σε ένα κοφτό κουταλάκι του τσαγιού βότανο. Το αφήνουμε 5-10 λεπτά, το σουρώνουμε και πίνουμε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα σιγά – σιγά.
Υπό μορφή βάμματος λαμβάνουμε 1-2 ml τρεις φορές την ημέρα.

Για τον ίκτερο μουλιάζουμε 30 γραμμάρια χελιδόνιο με τις ρίζες του σε ένα λίτρο λευκό κρασί για 1-2 ώρες. Το στραγγίζουμε και το πίνουμε γουλιά γουλιά.
Για εξωτερική χρήση χρησιμοποιούμε το χυμό από φύλλα, βλαστούς και άνθη που παίρνουμε με τον αποχυμωτή. Ο χυμός διατηρείται δραστικός στο ψυγείο για 6 μήνες.
Όταν λαμβάνουμε το βότανο, καλό είναι παράλληλα για την ενίσχυση των νεφρών και αποτοξίνωση να πίνουμε 3-4 φλιτζάνια έγχυμα τσουκνίδας ημερησίως και να κάνουμε ημίλουτρο με Εκουϊζέτο.

Προφυλάξεις:
Το χελιδόνιο είναι εξαιρετικά ισχυρό δηλητηριώδες και θεραπευτικό φυτό. Να χρησιμοποιείται υπό την επίβλεψη ιατρού ή έμπειρου βοτανοθεραπευτή. Υπερβολικές δόσεις προκαλούν υπνηλία, ερεθισμό του δέρματος, ερεθιστικό βήχα και δυσκολία στην αναπνοή, μέχρι παράλυση και δυστροφία του βλεννογόνου των εσωτερικών οργάνων.
Πρέπει να προσέχουμε κατά τη συλλογή του γιατί είναι λίγο τοξικό, προ παντός όταν υπάρχουν στα χέρια αμυχές. Αν σπάσουν οι μίσχοι ή τα κοτσάνια των φύλλων, ο χυμός αν έρθει σε επαφή με το δέρμα μας μπορεί να το χρωματίσει ανεξίτηλα. Οι τοξικές ουσίες του χυμού δεν διαπερνούν το δέρμα αλλά το ερεθίζουν. Δεν το χρησιμοποιούμε κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης.

Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας. Μην χρησιμοποιείτε βότανα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα ακόμα και συμπληρώματα χωρίς την γνώμη ιατρού. Οι φυσικές θεραπείες και τα βότανα δεν αποτελούν υποκατάστατο ιατρικής περίθαλψης.
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.
Η σελίδα δεν φέρει καμία ευθύνη: Διαβάστε τους όρους χρήσης

Πηγή: https://herb.gr/

Διαβάστε ακόμη:Βότανα και τροφές για τα μάτια

9 σχόλια:

  1. Πολύ χρήσιμος και περιεκτικός οδηγός.

    Από τα παραπάνω, η μεντα είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Τη χρησιμοποιώ σε φαγητά, ροφήματα, γλυκά (για να φτιάχνω ωμοφαγική σάλτσα σοκολάτας).

    Επίσης, χρησιμοποιώ και πόσιμο αιθέριο έλαιο μέντας με τον εξής τρόπο:
    στίβω μισό λεμόνι και προσθέτω μέσα στο χυμό του 1 ή 2 σταγόνες αιθέριο έλαιο μεντα, το οποίο το πίνω το πρωί
    Ενίοτε ρίχνω μία σταγόνα αιθέριο έλαιο στην παλάμη μου, τρίβω με τα δύο χέρια, και μετά παίρνω βαθιές εισπνοές.Ιδιαίτερα αναζωογονητικό.

    Σχετικά με την ομοιοπαθητική, πριν περίπου ένα χρόνο, σε ένα φεστιβάλ εναλλακτικών θεραπειών, είχα γνωρίσει μία εισηγήτρια, η οποία ισχυριζόταν ότι βάσει νέων δεδομένων, η μέντα δεν είναι απαγορευτική κατά την διάρκεια μίας ομοιοπαθητικής αγωγής.
    Συνεπώς, όσοι κάνουν ομοιοπαθητική και λατρεύουν τη μέντα, ας το ψάξουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Γιάννη Κιούση. Οι διατροφικές επιλογές είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Αντιδρώ όμως στα προσβλητικά και συχνά υβριστικά σχόλια και απαντώ στο ίδιο ύφος. Θα βρείς έντονους διαξιφισμούς σε αρκετά θέματα στην ιστοσελίδα, αν έχεις χρόνο να ασχοληθείς.
    Σε θέματα διατροφής βεβαίως, μέσα από κατά καιρούς αναρτήσεις, έχω κάνει έντονη κριτική στις σκουπιδοτροφές που καταναλώνονται και ειδικά όταν εντελώς ανεξέλεγκτα και ανεύθυνα δίνονται στα παιδιά.
    Υ.Γ. (Το Κιούσης είναι καθαρόαιμο αρβανίτικο. Εγώ από τα χωριά της Θήβας. Εσύ;).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πω πω εγω τρωω μονο την (ξεροψημενη) πετσα απο το κοτοπουλο και απομακρυνω το υπολοιπο! συγχωρεστε με παω ταξιδι, ζωη σε εσας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Αντώνη,



    Είμαι φυτοφάγος από τον Μάρτιο του 2013 και λόγω του ότι και εγώ θέλω να γίνω μύστης, έχω εστιάσει στην ωμοφαγική χορτοφαγία και, μάλιστα, με βασικό πυλώνα τα φύτρα.



    Βάσει εμπειρίας, έχω καταλήξει ότι υπάρχουν δύο λόγοι που ένας υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν έχει επιλέξει τη φυτοφαγία είναι :



    Α. δεν έχει εξετάσει προσεκτικά τα δεδομένα για την σημαντική συνεισφορά της φυτοφαγίας σε 3 βασικούς πυλώνες (υγεία, περιβάλλον, δικαιώματα ζώων)
    ή
    Β. τα γνωρίζει τα δεδομένα, αντιλαμβάνεται την σημασία τους αλλά δεν έχει το απαιτούμενο χρόνο να αλλάξει τις συνήθειες του.
    Αν μη τι άλλο, το μεταβατικό στάδιο απαιτεί χρόνο και ενέργεια.



    Υπάρχει, βέβαια, μία ακόμα κατηγορία ανθρώπων που έχει περιχαρακωθεί πίσω από μύθους ή/και σαθρά επιχειρήματα.

    Το καταλαβαίνω αυτό γιατί τα ίδια έλεγα και εγώ όταν ήμουν κρεοφάγος μέχρι που είδα το Earthlings και είδα την μεγαλύτερη εικόνα.

    Μπορείς να τρως ότι θέλεις. Δε με ενδιαφέρει να σε πείσω να γίνεις φυτοφάγος.


    Και από τη στιγμή που ασκείς κριτική στις σαπίλες γενικά (πόσο μάλλον όταν δίνονται σε παιδιά), θεωρώ ότι είναι μέσα σου το στοιχείο - πνεύμα της έρευνας.

    Συνεπως, εάν έχεις χρόνο και διάθεση, μπορείς να βρεις αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα πάνω σε αυτά που σου ανέφερα.

    Εάν απάντησες σε αυτό το ύφος από αντίδραση και όχι γιατί, πράγματι, πιστεύεις αυτά που ανέφερες, δεν έχω να πω κάτι άλλο.

    Απλώς, όπως εσύ, έτσι και εγώ, έχω βαρεθεί τα υβριστικά - ειρωνικά - εξυπνακίστικα σχόλια γιατί δεν προάγουν τίποτα θετικό.

    Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη του ουσιαστικού διαλόγου με επιχειρήματα και όχι στην στείρα αντιπαράθεση και
    περιχαράκωση.



    Καλό σου μεσημέρι,

    YΓ. και εγώ από τα χωριά της Θήβας κατάγομαι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Aion,

    Το ότι τρως μόνο ξεροψημένες πέτσες, αυτό ΔΕΝ σημαίνει αυτόματα ότι "θα πας ταξίδι".

    Ο τίτλος του άρθρου είναι, πράγματι, βαρύγδουπος και αυτό συμβαίνει, νομίζω, για να τραβήξει την προσοχή σε κάτι υπαρκτό.

    Νομίζω το αντιλαμβάνεσαι και εσύ αυτό.

    Ή θες να πεις ότι δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η ξεροψημένη
    πέτσα, όχι μόνο δε σου προσφέρει κάτι (πέρα από τη γεύση) αλλά
    επιπρόσθετα καταπονεί και την υγεία σου ;


    Γνωρίζω θεριακλήδες, ηλικίας 90 ετων, που καπνίζουν 2-3 πακέτα
    τσιγάρα την ημέρα και χαίρουν άκρας υγείας.
    Επίσης, γνωρίζω 2 περιπτώσεις νέων ανθρώπων που ενώ δεν
    κάπνιζαν ποτέ, ταξίδεψαν από καρκίνο του πνεύμονα.


    Αυτό τι σημαίνει ;


    Ότι
    όταν ένα άρθρο, με βαρύγδουπους τίτλους, ισχυρίζειται ότι το κάπνισμα
    προκαλεί καρκίνο, εμείς θα απαξιώνουμε την ουσία του άρθρου ;

    ή ότι εάν κάποιος δεν καπνίζει δεν θωρακίζει σημαντικότα την υγεία του ;


    Κοιτάμε την επιφάνεια και χάνουμε την ουσία.

    Θέλω να πιστεύω ότι μπορούμε να μιλήσουμε με τη λογική και όχι απλά να μηδενίζουμε και να ευτελίζουμε


    Η ουσία του παραπάνω άρθρου, κατά τη γνώμη μου, είναι σωστή και τεκμηριωμένη.

    Το εάν εξισώνεται με τσίγαρα ή όχι, δεν με ενδιαφέρει και δεν είναι καν το ζητούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κοντοχωριανέ Ιωάννη Κιούση, το mail είναι akritikosgeo@gmail.com Από Βάγια μεριά, εσύ; Αν θέλεις επικοινώνησε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. - Ο άνθρωπος δεν είναι όπως τα σαρκοφάγα ζώα. Το ωμό κρέας του είναι δύσπεπτο, και η συνεχής κατανάλωση κρέατος του δημιουργεί προβλήματα υγείας (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια κλπ). Επίσης χρειάζεται και βιταμίνες που δεν μπορεί να συνθέσει ο οργανισμός και που δεν υπάρχουν στο κρέας (με σημαντικότερη τη βιταμίνη C που υπάρχει σε φρούτα και λαχανικά). Το ίδιο ΔΕΝ συμβαίνει σε καθαρά σαρκοφάγα ζώα (πχ γάτα) η οποία δεν αποκτά προβλήματα υγείας από την συνεχή κατανάλωση μονο κρέατος και η οποία έχει εξελιχθεί ώστε ο οργανισμός της ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ βιταμίνη C. Η γάτα μπορεί να τρέφεται σε όλη τη ζωή της με ποντίκια και σαύρες μόνο. Είναι ένα καθαρά σαρκοφάγο ζώο.

    - Ο άνθρωπος όμως ΔΕΝ είναι ούτε καθαρά φυτοφάγο ζώο. Δεν μπορεί να χωνέψει την κυτταρίνη που έχουν τα φυτά, αλλά την αποβάλλει από το πεπτικό του σύστημα. Επομένως χρειάζεται να επιλέγει τα τρόφιμα που τρώει ώστε διατροφικά να κερδίζει κάτι, σε αντίθεση με τα φυτοφάγα ζώα που τρώνε τα πάντα (δεν μπορεί ας πούμε να πάει να βοσκήσει χορτάρι), ενώ επιπλέον ένα τεράστιο μέρος των φυτών είναι δηλητηριώδη σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό για τον ανθρώπινο οργανισμό (μπορεί να προκαλέσουν από απλές στομαχικές διαταραχές μέχρι θάνατο). Επιπλέον, οι πρωτόγονοι άνθρωποι, πριν την αγροτική επανάσταση, όταν το φαγητό δεν ήταν σε αφθονία, δεν θα μπορούσαν ποτέ να μαζέψουν τις 3000 θερμίδες που χρειαζόταν ο οργανισμός τους (ναι έτρεχαν όλη τη μέρα και κρύωναν, χρειάζονταν ΠΟΛΛΕΣ θερμίδες) μόνο από φυτικές πηγές. Δεν είναι επομένως ούτε καθαρά φυτοφάγο ζώο ο άνθρωπος.

    - Ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ ΠΑΜΦΑΓΟ ΖΩΟ. Ακολούθησε μια εξελικτική οδό που του επιτρέπει διευρυμένο διαιτολόγιο, φυτικό και ζωικό, αλλά αυτό έχει μειονεκτήματα (δεν είναι τόσο καλός όσο τα φυτοφάγα ή τα σαρκοφάγα στον τομέα τους). Είναι τόσο απλό. Δεν υπάρχει λόγος διαφωνίας.

    Στον 21ο αιώνα πράγματι είναι εφικτό να διατρέφεται κανείς μονο με φυτικά προϊόντα. Κάποτε όμως δεν ήταν εφικτό. Όποιος είναι ευαίσθητος στα δικαιώματα των ζώων, πολύ καλά κάνει. Για όλους τους υπόλοιπους, η καλή διατροφή βρίσκεται στο μέτρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα μπορούσα κάλλιστα να σου
    παραθέσω τα χαρακτηριστικά των σαρκοφάγων και των φυτοφάγων ζώων για να
    κρίνεις και μόνος σου ότι ο άνθρωπος είναι φυτοφάγο πλάσμα αλλα δεν
    ειναι αυτή η ουσία.


    Ναι, μπορεί κάποιος να είναι υγιής όταν κάνει "καλή διατροφή με μέτρο" αλλά δεν μπορεί να έχει την τριπλή διάσταση που έχει η φυτοφαγία.


    O άνθρωπος μέσω της φυτοφαγίας, μπορεί να :
    - είναι υγιής, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες
    - σέβεται τα δικαιώματα των ζώων, όπως υποστηρίζει η κοινή λογική
    - προστατεύει καθοριστικά το περιβάλλον, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες και η κοινη λογικη


    Και
    με αφορή το χθεσινό άρθρο του ftiaxno για την συνοικιακή
    κομποστοποίηση, η χορτοφαγία είναι εξαιρετική για όσους ενδιαφέρονται
    ενεργά για τα οφέλη της κομποστοποίησης. Το 90% έως 98% των απορριμάτων
    ενός χορτοφάγου είναι οργανικά.

    Όπως βλέπεις, με την χορτοφαγία
    πετυχαίνεις πολλά περισσότερα σε σχέση με την κρεοφαγία.


    ΥΓ.
    οι διαφωνίες, όταν γίνονται μέσα σε ένα υγιές πλαίσιο, είναι
    εποικοδομητικές. Δε χρειάζεται να τις αποφεύγουμε ή να τις φοβόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν με πειθει ουτε το ενα στρατοπεδο ουτε το αλλο. Αν αναγνωριζετε τις προοδους της επιστημης και τις θεωριες της, τοτε θα τρωτε απ'ολλα.Υπαρχουν ασθενειες που επιβαλουν ζωικη θεραπεια. Και υπαρχουν αλες ασθενειες,που επιβαλουν την χοτοφαγια!. Ελπιζω να ειμαι χρησιμος για πολους. Οι γνωσεις ειναι χρησιμες, οταν δεν υπαρχει αμφιβολη υποστηριξη της γνωμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια που δεν είναι σχετικά και δεν αποσκοπούν σε σοβαρή συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος θα διαγράφονται. Παρακαλώ να γράφεται κόσμια και με Ελληνικούς χαρακτήρες.
Η ευθύνη των σχολίων ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους σχολιαστές.

Σπόροι και φύτεμα