Τα σκυλιά: Του Βάρωνος
Στα κοπάδια βάζουμε φύλακες τα καλύτερα σκυλιά. Έχουν δε τα έξης γνωρίσματα:
Είναι μεγαλόσωμα, δυνατά και γενναία και το γαύγισμά τους είναι βαρύ και προξενεί φόβο. Και όταν έρχεται κανείς δεν πέφτουν επάνω του όπως τύχει, αλλά προσέχουν που πρέπει να επιτεθούν. Γιατί τα σκυλιά αυτά είναι δυνατότερα και δεν καταβάλλονται εύκολα.
Για να τα προφυλάξουμε τα σκυλιά που έχουμε φύλακες βάζουμε γύρω από το σβέρκο τους σκληρό πετσί έτσι που να τους σκεπάζει ολόκληρο το λαιμό και στο πετσί αυτό βάνουμε σιδερένια καρφιά. Γιατί να κανένα θηρίο πιάσει το σκυλί από το λαιμό θα το σκοτώσει, ενώ αν το δαγκώσει σε κανένα άλλο μέρος μόνο πληγή θα του κάνει.
Η ηλικία και το ανάστημα του σκυλιού και της σκύλας που θα βατευθούν πρέπει να είναι ίσα. Και πρέπει να προσέχουμε να μη βατευθούν μεταξύ τους τα σκυλιά που είναι από την ίδια μάννα.
Τις γκαστρωμένες σκύλες δεν τις τρέφουμε με σιταρόψωμο αλλά με κριθαρόψωμο που είναι θρεπτικότερο. Βράζουμε δε και κόκκαλα από πρόβατο χωρίς κρέας και τους δίνουμε το ζουμί που γίνεται παχύ από το μεδούλι των κοκάλων. Το ζουμί αυτό το χύνουμε επάνω σε τριμμένο ψωμί και κατόπιν ξανατρίβουμε ψωμί το ρίχνουμε μέσα και τους το δίνουμε.
Όταν γεννήσουν τους δίνουμε αλεύρι από κριθάρι ανακατεμένο με γάλα αγελαδινό ή γίδινο και με το ζουμί από τα βρασμένα κόκκαλα καθώς είπαμε παραπάνω. Πρέπει δε να βοηθήσουμε και τα κουτάβια που θα γεννηθούν, γιατί δεν τους φθάνει το γάλα που βυζαίνουν και τους δίνουμε να τρώνε ψωμί μουσκεμένο σε γάλα αγελαδινό και στο ζουμί από τα κόκκαλα. Τους δίνουμε δε και τα κόκκαλα για να γίνουν στερεά και σουβλερά τα δόντια τους.
