Πατέρα… Αφού ήρθαμε στη ζωή για να πεθάνουμε, γιατί ήρθαμε;

• Πατέρα... Αφού ήρθαμε στη ζωή για να πεθάνουμε, γιατί ήρθαμε;
• Όχι για να πεθάνουμε, Ίκαρε. Καθόλου. Ήρθαμε για να χαρούμε το δώρο της ζωής και κατόπι να φύγουμε, για να ‘ρθουν να το χαρούν κι άλλοι. Γι’ αυτό πρέπει να πούμε στη ζωή «ευχαριστώ» για το πολύτιμο δώρο της.
• Μα πως; Με τι τρόπο;
• Κάνοντάς την ομορφότερη. Αυτή είναι η πληρωμή μας. Και το χρέος μας:
  Να κάνουμε, αυτούς που θα έρθουν, να ζουν με πιο πολλά γέλια παρά με δάκρυα. Να αραδιάζουν πιο πολλά τραγούδια παρά βογκήματα.
  Ήρθαμε μόνοι, ζήσαμε μόνοι, θα φεύγαμε μόνοι..Τι αξία έχει αυτό; Είναι ίδιο σαν να μην ήρθαμε...
• Άμα ανακαλύψεις την ομορφιά και δεν την παρουσιάσεις... άμα ανακαλύψεις την αλήθεια και τη σκεπάσεις.. άμα ανακαλύψεις το δίκαιο και το κρύψεις... τότε τι άνθρωπος είσαι;
• Πως την πλήρωσες τη ζωή;
  Απολαμβάνοντάς την μόνο; Τότε, δε γεννήθηκες.
  ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

Ένα σπάνιο τηλεοπτικό ντοκουμέντο ψηφιοποίησε και παρουσιάζει το Αρχείο της ΕΡΤ, με αφορμή τη συμπλήρωση 42 χρόνων από το θάνατο του Μενέλαου Λουντέμη, στις 22 Ιανουαρίου 1977. Πρόκειται για την εκπομπή «Πορτραίτα της Πέμπτης», η οποία μαγνητοσκοπήθηκε την Τρίτη 25 Ιανουαρίου 1977, λίγο μετά την κηδεία του.

Οι πρώτες ελπίδες και τα τελευταία όνειρα του Μενέλαου Λουντέμη καταγράφονται στο αφιέρωμα που ετοίμασε ο Φρέντυ Γερμανός και προβλήθηκε λίγες μέρες μετά το θάνατο του. Όπως τονίζει ο παρουσιαστής, δεν πρόκειται για το πορτρέτο του αλλά για ένα ρεπορτάζ γύρω από τη ζωή του σπουδαίου συγγραφέα και ποιητή. Κάποια από τα ποιήματα του διαβάζει ο καλός του φίλος Μάνος Κατράκης, ενώ ακούγεται ο ίδιος σ’ ένα μαγνητοφωνημένο γράμμα που είχε στείλει στους φίλους του, παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1970.

Στην εκπομπή μιλά ο παλιός του φίλος Θεόδωρος Ευθυμιάδης, ο οποίος αποκαλύπτει πως γνωρίστηκαν στην Αιδηψό το 1928, όπου ο Μενέλαος Λουντέμης εργαζόταν ως γκαρσόνι σε ένα καφενείο. Θυμάται τις δύσκολες στιγμές των νεανικών τους χρόνων που πέρασαν μαζί στη σοφίτα της οδού Γενναδίου, όπως και τα λόγια που του έλεγε τότε:

«Εμένα που με βλέπεις μια μέρα θα πουλάω δικά μου βιβλία και θα γράφουν όλες οι εφημερίδες για μένα». Αναφέρεται επίσης στο τελευταίο Σάββατο της ζωής του, το οποίο πέρασαν μαζί.

Σημαντική είναι και η μαρτυρία του Γιώργου Αβτζή, στο δικηγορικό γραφείο του οποίου εργαζόταν ως δακτυλογράφος ο Μενέλαος Λουντέμης το 1936. Εκεί έγραψε και τη συλλογή διηγημάτων του «Τα πλοία δεν άραξαν», που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938. Για τα 18 χρόνια που έζησε στη Ρουμανία μιλά ο Β’ γραμματέας της Ρουμανικής Πρεσβείας Ντιμίτρου Νικολάι, ενώ προβάλλεται η συνέντευξη που είχε δώσει στο δημοσιογράφο της ΕΡΤ Μανώλη Μαυρομμάτη αμέσως μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα.

Για τον τελευταίο χρόνο της ζωής του Μενέλαου Λουντέμη μιλά ο φίλος και εκδότης του Αριστείδης Κλάδος, όπως και η δακτυλογράφος του Δέσποινα Λιαναρδοπούλου, η οποία ήταν και το τελευταίο πρόσωπο που μίλησε μαζί του στο τηλέφωνο. Στην εκπομπή προβάλλεται φωτογραφικό υλικό από τη ζωή του και πλάνα από την κηδεία του.

Τηλεσκηνοθεσία: Δάφνη Τζαφέρη

Δείτε περισσότερα στο https://archive.ert.gr

Πηγή: ert.gr

Διαβάστε ακόμη:Παιδί το περιβόλι μου…